دور همی ها

دو دوست،پیاده از جاده ای در بیابان عبور میکردند.بین راه سر  موضوعی اختلاف پیدا کردندو به مشاجره پرداختند.یکی از آنها از خشم،بر چهره دیگری سیلس زد.

دوستس که سیلی خورده بود،سخت آزرده شد ولی بدون آن که چیزی بگوید،روی شن های بیابان نوشت :«امروز بهترین دوستم به من سیلی زد.»

آن دو کنار هم به یکدیگر به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند.

تصمیم گرفتند قدری آنجا بمانند و کنار برکه آب استراحت کنند.ناگهان شخصی که سیل خورده بود،لغزید و در برکه افتاد.نزدیک بود غرق شود

که دوستش به کمکش شتافت و او را نجات داد.

بعد از آنکه از غرق شدن نجات یافت،بر روی سخره ای سنگی این جمله را حک کرد :«امروز بهترین دوستم جان مرا نجات داد.»

دوستش با تعجب از او پرسید :«بعد از آنکه من با سیلی تو را آزردم،تو آن جمله را روی شن های صحرا نوشتی ولی حالا این جمله را روی صخره حک کردی؟»

دیگری لبخند زد و گفت :«وقتی کسی ما را آزار میدهد ،باید روی شن های ساحل تا باد های بخشش،آن را پاک کنند ولی وقتی کسی محبتی

در حق ما میکندباید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را از یاد ها ببرد.»

در امتحان پایان ترم دانشکده پرستاری استاد ما سوال عجیبی مطرح کرده بود.من دانشجوی زرنگی بودم و داشتم به سوالات به راحتی جواب میدادم تا به آخرین سوال رسیدم.

نام کوچک نظافتچی دانشکده چیست؟

سوال به نظرم خنده دار آمد.در يول چهار سال گذشته،من چندین بار این خانم را دیده بودم.

ولی نام او چه بود؟!من کاغذ را تحویل دادم.در حالی که آخرین سوال امتحان بی جواب مانده بود.

پیش از پایان آخرین جلسه،یکی از دانشجویان از استاد پرسید:

استاد،منظور شما از طرح آن سوال چه بود؟

استاد جواب داد : در این حرفه شما افراد زیادی را خواهید دید.همه ی آنها شایسته ی توجه و مراقبت شما هستند.باید آنها را بشناسید و به آنها محبت کنید حتی اگر این محبت فقط یک لبخند یا یک سلام دادن ساده باشد.

من هرگز آن درس را فراموش نخواهم کرد.