دور همی ها

ما با دل مان هنوز مشکل داریم
صد سنگ بزرگ در مقابل داریم
معشوق، خودش می بُرد و می دوزد
انگار نه انگار که ما دل داریم

جلیل صفربیگی

وا فریادا ز عشق وا فریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا
گر داد من شکسته دادا دادا
ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

ابوسعید ابوالخیر

گر می نخوری طعنه مزن مستان را

بنیاد مکن تو حیله و دستان را

تو غرّه بدان مشو که می می نخوری

صد لقمه خوری که می غلام است آن را

تا در سر من نشئه ی دیوانه شدن بود

هر روز من از خانه به میخانه شدن بود

یا سرخی سیب تو از آن جاذبه افتاد

یا در سر من پرسش فرزانه شدن بود

یک عمر پی پنجره ودر بودیم

هم کور و هم از شکرخدا کر بودیم

برگرد ببین پشت سرت را از نو

راهی که نرفته ایم از بر بودیم

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضاوقدر است

با چرخ مکن حواله ، کاندر ره  عقل

چرخ از تو هزار بار بیچاره تر  است

گر همچو من افتاده ی این دام شوی

ای بس که  خراب باده  و  جام شوی

ما عاشق رند و مست و عالم سوزیم

با  ما  منشین اگر نه  بد نام  شوی